ترس و اضطراب ناشی از درمان های دندانپزشکی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

مقدمه: اضطراب و ترس از درمان های دندان پزشکی همیشه جزو عوامل مهم اجتناب از درمان دندان پزشکی بوده اند که عامل مهمی در عدم تشخیص و درمان به موقع مشکلات دندانی است. این مطالعه با هدف تعیین ترس و اضطراب ناشی از درمان های دندان پزشکی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان درسال 90-1389 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی 400 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام شده است. نمرات حاصل از پرسشنامه استاندارد به همراه سایر اطلاعات مربوط به سن، جنس، وضعیت تاهل، رشته تحصیلی، سال ورود به دانشگاه، سابقه مراجعه به مطب دندانپزشکی، سابقه بیماری جسمی و روانی و اضطراب از درمان های دندان پزشکی در گذشته، در محیط SPSS-15 تجزیه و تحلیل شده و از آزمون Chi-square در انجام مقایسات کمک گرفته شد. یافته ها: در بین افراد مورد مطالعه 110 نفر (5/27%) دانشجوی پزشکی، 67 نفر (75/16%) دندان پزشکی، 97 نفر (25/24%) پرستاری- مامایی، 126 نفر (5/31%) دانشجوی در سایر رشته های پیراپزشکی مشغول به تحصیل بودند. 218 نفر (5/54%) افراد شرکت کننده در مطالعه زن بودند. 333 نفر (حدود 83٪)از افراد ترس و 161 نفر (حدود 40٪) آنها اضطراب دندان پزشکی داشتند. بر اساس رشته تحصیلی دانشجویان پزشکی بیش ترین اضطراب[ 18 نفر(9/42%) DAS شدید] و دانشجویان دندان پزشکی کم ترین[4 نفر (5/9%) DAS شدید] (0001/0> P)، و در مورد DFS ، دانشجویان پیراپزشکی بیش ترین ترس ناشی از درمان [87 نفر (3/37%) DFS شدید] و دانشجویان دندان پزشکی کم ترین ترس [25 نفر(7/10%) DFS شدید] را داشتند (0001/0> P). نتیجه گیری: اضطراب و ترس ناشی از دندان پزشکی در اکثر دانشجویان وجود داشت، البته کم ترین میزان ترس و اضطراب مربوط به دانشجویان دندان پزشکی بوده است